Shizoafektivni poremećaj je obilježen značajnim simptomima raspoloženja, psihozom i drugim simptomima shizofrenije. Od shizofrenije se razlikuje po pojavi jednog ili više napada simptoma depresije ili manije.

Shizoafektivni poremećaj dolazi u obzir kada psihotični bolesnik također pokazuje simptome raspoloženja. Za dijagnozu je potrebno da znakoviti simptomi raspoloženja (depresivni ili manični) postoje u priličnom dijelu ukupnog trajanja bolesti, istodobno sa simptomima shizofrenije. Za razlikovanje shizoafektivnog poremećaja od shizofrenije može biti potrebna longitudinalna procjena simptoma i njihovog napredovanja. Prognoza je nešto bolja nego kod shizofrenije, ali lošija nego kod poremećaja raspoloženja.

Budući da shizoafektivni poremećaj često dovodi do dugotrajne onesposobljenosti, obično je potrebno opsežno liječenje (uključujući lijekove, psihoterapiju i potporu zajednice). Za liječenje maničnog tipa od samih antipsihotika mogu biti učinkovitiji antipsihotici u kombinaciji s litijem, karbamazepinom ili valproatom. Za liječenje depresivnog tipa često se antipsihotici kombiniraju s antidepresivima. Općenito, antidepresive treba uvesti kad se pozitivni psihotični simptomi ustale. Zbog sigurnosti se prednost daje SSRI. Antipsihotici druge generacije mogu biti učinkovitiji od uobičajenih antipsihotika kod ublažavanja depresije povezane s psihozom.

Izvor: MSD Priručnik dijagnostike i terapije